ادویه طعمی نو

یک مطالعه اخیر با 1010 آزمودنی مسن آسیایی نشان داد که افرادی که اغلب یا اغلب اوقات کاری می خوردند، عملکرد شناختی قابل توجهی بالاتری داشتند. ادویه دارای خواص ضد افسردگی قوی است. و مشخص شده است که از داروی ضد افسردگی پروزاک قوی تر است. محققان معتقدند ادویه با کاهش هورمون استرس کورتیزول و افزایش سطح انتقال دهنده عصبی سروتونین عمل می کند. کورکومین جزء فعال اصلی ادویه از آلزایمر، افسردگی اساسی، صرع و سایر اختلالات عصبی محافظت می کند. دانشمندان بر این باورند که بیشتر این عملکرد محافظتی ناشی از خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی کورکومین است. کورکومین سطح انتقال دهنده های عصبی را در مغز شما تعدیل می کند. و در سطح مولکولی یک بازدارنده قوی بیان واکنشی آستروسیت است که از آپوپتوز (مرگ سلولی) در مغز شما جلوگیری می کند. ادویه چگونه در مغز کار می کند؟ ادویه سلامت مغز را تقویت می کند. به چندین روش عمل می کند. اما به طور خاص دو مورد برجسته هستند. ادویه باعث افزایش انعطاف پذیری عصبی می شود. فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) یک هورمون رشد است که مسئول ایجاد نورون های جدید (عصب زایی) در مغز شما است. سطوح بالاتر BDNF می تواند خلق و خو، هوش، حافظه و بهره وری را افزایش دهد. و می تواند خطر ابتلا به بیماری های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون را کاهش دهد. استفاده از ادویه یا ترکیب فعال آن کورکومین می تواند هوش و حافظه شما را تقویت کند. و می تواند خلق و خوی شما را بالا ببرد به خصوص اگر مستعد افسردگی هستید. چندین مطالعه نشان داده اند که ادویه یا جزء فعال آن کورکومین به طور قابل توجهی BDNF را تقویت می کند. محققان دریافتند که کورکومین کینازهای تنظیم شده با سیگنال خارج سلولی (ERKs) و کینازهای p38 را فعال می کند، مسیرهای انتقال سیگنال سلولی که در تنظیم انعطاف پذیری عصبی و پاسخ های استرس نقش دارند. تجویز کورکومین به موش ها در این مطالعه باعث افزایش تعداد سلول های تازه تولید شده در هیپوکامپ شد. نشان می دهد که کورکومین نوروژنز هیپوکامپ را تقویت می کند. و فعالیت کورکومین در مغز باعث افزایش انعطاف پذیری عصبی و ترمیم سلول های مغز می شود. مطالعه دیگری با استفاده از روغن فرار ادویه Ar-turmerone نشان داد که این ترکیب همچنین از بازسازی سلول های مغز پشتیبانی می کند. دانشمندان کشف کردند که وقتی سلول های بنیادی عصبی در Ar-turmerone حمام می شوند، تا 80 درصد سلول های بنیادی بیشتری به سلول های عصبی یا سلول های دیگر رشد می کنند. سپس دانشمندان این عصاره ادویه را به بخشی از مغز موش که این سلول ها در آن قرار دارند تزریق کردند. و شاهد افزایش مشابهی در رشد سلول های بنیادی به سلول های عصبی بودیم. ادویه دوپامین را افزایش می دهد. سطح سروتونین در مغز اینها انتقال دهنده های عصبی "احساس خوب" در مغز شما هستند. ادویه و ترکیب فعال آن کورکومین مورد مطالعه قرار گرفته است و قرن ها به طور موثر به عنوان یک ضد افسردگی مورد استفاده قرار گرفته است. محققان هندی تصمیم گرفتند چگونگی عملکرد کورکومین در مغز را برای ارائه این اثر ضد افسردگی مشخص کنند. در این مطالعه آنها هر دو کورکومین را بررسی کردند. توانایی آن در تقویت خلق و خو و همچنین اثر Piperine به عنوان یک افزایش دهنده فراهمی زیستی. دانشمندان دریافتند که کورکومین باعث افزایش سروتونین می شود. سطح دوپامین در مغز و آنزیم های مونوآمین اکسیداز را مهار کرد (هر دو MAO-A. MAOI. کورکومین حتی اثربخشی داروهای ضد افسردگی محبوب SSRI Prozac، Effexor و Zyban را افزایش داد. این تیم هیچ افزایشی در نوراپی نفرین در هنگام استفاده از کورکومین برای تقویت انتقال دهنده های عصبی پیدا نکرد. اجتناب از تحریک پذیری و سایر علائم و دانشمندان دریافتند که ترکیب کورکومین با پیپرین به طور قابل توجهی فراهمی زیستی را افزایش می دهد. آنها به این نتیجه رسیدند که کورکومین ترکیب شده با پیپرین یک "رویکرد ضد افسردگی طبیعی قوی برای مدیریت افسردگی" است. استرس مزمن، اضطراب و رادیکال های آزاد (اکسیداسیون) به مغز شما آسیب می رساند. این آسیب می تواند به روش های مختلفی از جمله از دست دادن حافظه، مه مغزی، اضطراب، افسردگی و حتی بیماری های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون ظاهر شود. تحت شرایط استرس مزمن یا افسردگی، مغز شما ظرفیت انتقال موثر سیگنال ها بین نورون ها را از دست می دهد. حافظه، شناخت و تصمیم گیری همگی در نتیجه آسیب می بینند.

ادویه فله ای

پوسیدگی ریزوم و لکه برگی که عمدتاً توسط Taphrina maculans Butler ایجاد می شود از بیماری های مهم ادویه است. استفاده از مخلوط بوردو یا هر قارچ کش غیرفلزی دیگر به عنوان یک درمان پیشنهاد شده است. محصول در حدود 9-10 ماه، زمانی که برگ های پایین زرد می شوند، آماده برداشت می شود. ریزوم ها به دقت با چنگال های دستی کنده می شوند. سپس سرهای برگ بریده می شوند و ریشه ها جدا می شوند. ذرات خاک چسبیده با تکان دادن سریع یا مالش برداشته می شوند و ریزوم ها کاملاً با آب شسته می شوند و در انبوهی کوچک قرار می گیرند و با برگ های ادویه پوشانده می شوند و می گذارند تا آب شوند. سپس انگشتان و پیازها (یا ریزوم های مادر) جدا شده و به طور جداگانه درمان می شوند. درمان ادویه شامل جوشاندن یا بخار پز کردن ریزوم های تازه در آب و سپس خشک کردن و صیقل دادن است. ریزوم ها را به مدت 45-60 دقیقه روی آتش آهسته می جوشانند تا نرم شوند. سپس ریزوم ها سرد می شوند. پخش کنید تا در آفتاب خشک شود. جوشاندن ریزوم ها در محلول های بسیار رقیق (0.05-0.1%) از قلیایی ملایم، رنگ هسته ریزوم را به زرد نارنجی مورد نظر تغییر می دهد. مدت زمان جوشیدن به طور قابل توجهی روی رنگ تأثیر می گذارد. رایحه محصول نهایی. پس از جوشاندن، ریزوم ها به مدت 10-15 روز در نور خورشید خشک می شوند. خشک کردن در معرض آفتاب باعث ایجاد یک اثر سفید کننده سطح می شود. پس از خشک شدن، ریزوم ها کاملا سفت و شکننده می شوند و با صدای فلزی می شکنند. خشک کردن به دنبال پولیش است که شامل تمیز کردن پوست بیرونی، ریشه ها و ذرات چسبنده خاک و صاف کردن ریزوم ها می شود. پرداخت یا به صورت دستی یا در درام های برقی انجام می شود. ادویه خشک شده با دوغاب پودر ادویه در حین صیقل دادن پوشانده می شود تا رنگ بهتری به ریزوم ها بدهد. ریزوم های درمان شده در گودال های حفر شده در یک مکان برجسته ذخیره می شوند. کف و کناره های این گودال ها با Saccharum spontaneum (معمولاً به عنوان چمن رلو شناخته می شود) و تشک های پالمیرا پوشیده شده اند. گودال ها پس از پر شدن با ادویه پخته شده با حصیر و علف و در نهایت با خاک پوشیده می شوند. محصول ممکن است به مدت یک سال ذخیره شود. ادویه همچنین در "خاکدان" یا انبارها در کیسه های تفنگ دار نگهداری می شود. ماده رنگی ادویه کورکومین کریستالی متمایل به زرد است که می توان آن را با استخراج مستقیم با حلال یا با استخراج با قلیایی و سپس رسوب با اسید از پودر استخراج کرد. ادویه عمدتاً برای آماده سازی آشپزی داخلی استفاده می شود. یکی از اجزای مهم پودر کاری است. ادویه همچنین به عنوان ماده رنگی در صنایع نساجی، غذایی و دارویی استفاده می شود. در سیستم پزشکی هند، ادویه تا حدودی به عنوان معده (یعنی تقویت کننده اشتها یا کمک به هضم)، مقوی و تصفیه کننده خون استفاده می شود. آب ریزوم تازه به عنوان ضد انگلی برای بسیاری از بیماری های پوستی استفاده می شود. روغن ادویه، تقطیر شده از ریزوم خشک شده، خواص ضد عفونی کنندگی دارد.

پخش عمده ادویه در مشهد

مطالعات زیادی در مورد عوارض جانبی منفی طولانی مدت مرتبط با مصرف مکمل ادویه یا کورکومین وجود نداشته است. اما شواهدی از تداخلات بالقوه و همچنین چند مطالعه کوچک وجود دارد که عوارض جانبی کوتاه مدت را نشان می دهد. اگر کمبود آهن دارید، توجه داشته باشید که ادویه ممکن است جذب این ماده مغذی را بیشتر محدود کند. مطالعه قبلی نشان داد که ادویه همراه با فلفل چیلی، سیر، موسیر و پاک کیهنگ (سبزیجات برگ دار تایلندی)، میزان آهن یا میزان آهنی که بدن شما می تواند جذب کند را 20 تا 90 درصد کاهش می دهد. Penn State Hershey هشدار می دهد که ادویه ممکن است اثرات داروهای رقیق کننده خون را تقویت کند، که خطر خونریزی شما را افزایش می دهد. 13) اگر در حال حاضر از داروهای رقیق کننده خون (از جمله وارفارین، کلوپیدوگرل و آسپرین) استفاده می کنید، قبل از استفاده از ادویه یا مکمل کورکومین با پزشک خود صحبت کنید. از یک سو، برخی تحقیقات (عمدتا در حیوانات) نشان می دهد که ادویه ممکن است به درمان و پیشگیری از دیابت کمک کند، بر اساس بررسی در طب مکمل و جایگزین مبتنی بر شواهد. 14) همانطور که گفته شد، ادویه ممکن است اثرات داروهای دیابت را که قند خون را کاهش می دهند، افزایش دهد و خطر افت قند خون (همچنین به عنوان هیپوگلیسمی شناخته می شود) را افزایش دهد. تحقیقات بیشتری در مورد انسان مورد نیاز است. مکمل های ادویه برای دیابت را بدون مشورت با پزشک خود مصرف نکنید. ادویه سرشار از اگزالات است، یک ماده شیمیایی که از طریق ادرار از بدن آزاد می شود. به گفته مرکز پزشکی دانشگاه روچستر، در دوزهای بالا، اگزالات اضافی می تواند با کلسیم ترکیب شود و سنگ کلیه را تشکیل دهد. 15) یک مطالعه گذشته نشان داد که مکمل های ادویه به طور قابل توجهی سطح اگزالات را در ادرار افزایش می دهد و ممکن است خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش دهد. اگرچه تحقیقات نشان می دهد ادویه عمدتاً بی خطر است، برخی از مطالعات عوارض جانبی را گزارش کرده اند. به عنوان مثال، افراد در یک مطالعه دوز-پاسخ منتشر شده در BMC Complementary and Alternative Medicine طیفی از عوارض جانبی را از مصرف 500 تا 12000 میلی گرم کورکومین گزارش کردند. 17) هفت نفر از 24 آزمودنی عوارض جانبی از جمله اسهال، سردرد، بثورات پوستی و مدفوع زرد را گزارش کردند. در همین حال، بر اساس یک کارآزمایی بالینی، برخی از بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال پیشرفته، تهوع و اسهال را از مصرف 0.45 تا 3.6 گرم در روز کورکومین به مدت یک تا چهار ماه گزارش کردند. برای مرجع، کمیته مشترک سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی در مورد افزودنی های غذایی (JECFA) و سازمان ایمنی اروپا (EFSA) میزان مجاز مصرف روزانه کورکومین را 0 تا 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تعیین می کنند. 10) بنابراین، اگر وزن شما 150 پوند است (یعنی 68.18 کیلوگرم)، حداکثر مقدار کورکومینی که باید در روز مصرف کنید تقریباً 205 میلی گرم یا 0.2 گرم است. حداقل، طبق JECFA و EFSA. گفته می شود، دوز مورد استفاده در مطالعات تحقیقاتی معمولاً بالاتر است. به عنوان مثال، مروری بر اثر ادویه و کورکومین در درمان علائم آرتریت، که در شماره آگوست 2016 مجله غذای دارویی منتشر شد، نشان داد که دوز آن از 100 تا 2000 میلی گرم در روز متغیر بود و دوزها اغلب تا 500 مصرف می شد. میلی گرم در یک زمان.